عمریست دلم چو صید در بند شده
ای دوست مگر قیمت دل چند شده؟
سنگین شده سایه ات کجایی جانا؟
یارانه ی عشق هم هدفمند شده؟!!!

.

.

.

سکوتی بود بر قلبم که با آن میزدم فریاد اگر از شهر غم رفتی مرا هرگز مبر از یاد.

.

.

.

رفاقت را از دست فروش بازار نخریدیم؛ آن را در کوچه هاى خاکى محله مان یادگرفتیم پس خوب میدانیم؛ براى کدام رفیق زمین بخوریم که از زمین خوردنمان شاد نگردد بلکه دست خاکیمان رابگیرد و از زمین بلندمان کند

.

.

.

خانه قلب من از خشت رفیقان برپاست/دیدگانم زگل روی رفیقان بیناست/روزگاریست که هرکس زکسی بی خبر است/بازهم بر دل مایادرفیقان برجاست.

.

.

.

در خرابه های قلب مهربونت من کاگری بیش نیستم…!
زود باش سیمان برسون که کار خوابیده….!

.

.

.

توی رفاقت پشت هم بودن خیلی مهمتر از باهم بودنه

.

.

.

بسلامتیه خودمون که توی  پلک زدنامون توی هر نفس کشیدن همیشه هستیم به یاد اونایی که بد شکوندن دل پاک و بی ریامون…..!

.

.

.

ازخدا پرسیدم چی دوست داری؟گفت: سخاوت
دیوانه گفت:حماقت
غم گفت: ملامت
کوه گفت:صلابت
معشوق گفت:نگاهت
فدای تو که گفتی رفاقت

.

.

.

<><><><><><> این زنجیر رفاقتمونه، عمرا پاره بشه چون جنسش از معرفته…

.

.

.

زیبا ترین گل با اولین باد پاییزی پرپر شد . با وفا ترین دوست به مرور زمان بی وفا شد . این پرپر شد ن از گل نیست از طبیعت است و این بی وفایی از دوست نیست از روزگار است

.

.

.

دوستی کلبه ایست چوبی باتخته های امید میخهای محبت ودیوارهای عشق وهیچ طوفانی آن را ویران نمیکند مگر بی وفایی.

.

.

.

رفاقت بار سنگینیست! کسی بر دوش می گیرد، که یک دنیا “وفا” دارد

.

.

.

زندگی عاقبت ما باختیم بس که تک خال محبت بر رفیق انداختیم

.

.

.

دنیا نباشد! فقط کوچه ای باشد و باران, و دوستی که زلال تر از باران است

.

.

.

سفر از فاصله ی دور حکایت دارد * خسته، با رفتن، احساس رفاقت دارد * چه صمیمانه به درگاه خدا گویم * که دلم از دوری دوست شکایت دارد…

.

.

.

صبح امروزکسی گفت به من: تو چقدر تنهایی!
گفتمش در پاسخ: تو چقدر نادانی، تن من گر تنهاست، دل من بادلهاست، دوستانی دارم، همه ازجنس بلورکه دعایم گویند و دعاشان گویم. یادشان در دل من قلبشان منزل من!

.

.

.

به یادم باش که در یادم بمانی/که ما رفیق بودیم زمانی /گذشته ها اگه رفت گذشتن/ولی درقلب من بازم همانی

.

.

.

میگن دوران خان و خان بازی تمام شده.
تو از تبار کدام خانی که من هنوز “نوکرتم”

.

.

.

کیست غربت رفته را یاد کند / دل غربت زده را شاد کند
من نوشتم این سخن از بهردوست / تا بدانی این دلم در فکر توست

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: